Bin yıldır, ebeveynler yaramaz çocuklarına "Dışarı çık ve oyna!" Bunu yaparken çoğu , çocuklarda yürütme işlevi ve sosyal yetenek oluşturan duygusal, bilişsel, dil ve öz-düzenleme becerilerini beslediklerine dair hiçbir ipucuna sahip değildiler; bunların tümü, hedeflerin peşinden gitmeyi destekleyen ve dikkat dağıtıcı unsurları görmezden gelen kritik beyin yapılarını geliştirirken .

Diğer bir deyişle, sağlıklı gelişim için oyun gereklidir. Pediatrics dergisinde yayınlanan ve oyunun toksik stresi yönetirken bile bu tür becerileri nasıl geliştirdiğini özetleyen yakın tarihli bir rapor böyle diyor . Dahası, oyunun, çocukların gelişmesi için ihtiyaç duyduğu bakıcılarla istikrarlı ve besleyici ilişkilerin oluşumunu desteklediği gösterilmiştir.

Oyunun tanımı net olmasa da, araştırmacılar oyunun doğal olarak motive olduğu, aktif katılım kullandığı ve neşeli keşiflerle sonuçlandığı konusunda hemfikir. Aynı zamanda gönüllü, eğlenceli ve spontanedir, dışsal hedefleri yoktur.

Çocuk psikoloji ve Growing Friendships: A Kids' Guide to Making and Keeping Friends kitabının yazarı Eileen Kennedy-Moore, oyunun farklı türleri olduğunu söylüyor . "Bazı oyunlar çocuklara yöneliktir; keşfetmekle ilgilidir" diyor. "Yeni yürümeye başlayan bir çocuj her şeyi  ağzına alır - dünyayı merak eder. Fiziksel oyun, çocukların koşup vücutlarını hareket ettirdiği inişli çıkışlı bir oyundur. Sosyal oyun, bir çocuğun başka bir çocuğu izlemesini, yanında oynamasını içerebilir ve bu da işbirlikçi hale gelir. etkileşim halindeyken ortak hedeflerle oynayın. Rol yapma oyunu, çocukların yetişkin rollerini üstlendiği zamandır. İlginç bir şekilde bu, kültürler arası olarak belirli gelişim dönemlerinde, özellikle okul öncesi yıllarda gerçekleşir."

Rapora göre, serbest oyun çocukların kendi tercihlerini ve ilgi alanlarını anlamalarını sağlıyor. Ancak, çocuğun kendi eylemlerini yaptığı bir yetişkin tarafından yönlendirilen oyun, akılda belirli bir hedefle öğrenmeyi daha iyi destekler.

Kennedy-Moore aynı fikirde: "Yetişkin rehberliğinde oyun, bir yetişkinin ders vermesiyle ilgili değil, daha çok çocuklara sorular sorarak modellik yapmakla ilgilidir. Örneğin, bir ebeveyn ve bir çocuk yapboz yapıyorsa, yetişkin, 'Rengi fark ediyorum' diyebilir. sarı buradan geçiyor. Sarı bir parça görüyor musun?' Cevap vermek yerine soru sormak." Bu, bir çocuğun bağımsız olarak anlamasını ve başarılı olmasını sağlar.

Oyun ve stres, yüksek düzeyde oyunla düşük kortizol düzeyleriyle bağlantılı olarak yakından bağlantılıdır . Rapora göre, oyun özellikle yüksek stresli aile durumlarındaki çocuklar için önemli olabilir.